Zelfverwijt

Soms ben ik zo'n ongevoelige trut. Dit behoeft misschien enkele uitleg. Ik las op een logje dat ik regelmatig lees een gevoelig doch cryptisch stukje over... tja. Over de dood, over een mus en over details. In eerste instantie was in onwakker, onhelder en totaal ongevoelig toen ik een reactie postte met daarin 'ehm.. tja...' ik wist niet zo goed wat ik ermee aanmoest. Toen ik gaande weg de avond wakkerder werd en het stuk overlas vond ik mijn 'tja...' de meest ongevoelige manier van reageren. Pogingen om het al geplaatste postje te verwijderen mislukten. Ik ontving een (overigens geheel terecht) mailtje van P. over de ongevoeligheid van mijn geplaatste postje en probeerde nogmaals tot brute verwijdering van mijn ongevoelige woordne over te gaan. Wederom geen succes. Inmiddels heb ik mijn toevlucht genomen tot het plaatsen van een tweede reactie met daarin mijn excuses.

Maar niets, echt niets wat nog gezegd, gedaan, hier gepost of wat dan ook kan worden maakt het goed. Ik voel me afgrijselijk, ongevoelig, stom, het niet waard om gelezen te worden. Misschien kan iedereen wel eens zo'n dag hebben. Zo'n dag met onhelderheid, onwakker zijn en de verkeerde woorden uitkramen.

Maar ik niet.