vrijdag, augustus 01, 2003

buikje.

Ik eet. Ok, ik mag aannemen dat iedereen in mindere of meerder mate eet. Anders zou u dit niet aan het lezen kunnen zijn vanuit uw luie stoel achter een schermpje. Zelfs het hongerbuikje in Afrika eet, al is het niet veel. Misschien moet ik mezelf dan ook anders uitdrukken: ik Vreet. Nadat ik met veel pijn en moeite besloten had dat ik maar in het geheel moest stoppen met eten om die drie kilo af te vallen die ik nog moet om onder de zestig te geraken, me een dieet van grapefruits had aangemeten en zelfs een planning had gemaakt voor buikspieroefeningen (doch geen van dit alles uitgevoerd), kom ik tot de konclusie dat ik alleen nog maar meer ben gaan eten. ik heb de hele dag honger. En bij voorkeur in vlees. Veel vlees.

Het zal niemand verbazen dat ik door bovengenoemde eetstijl alweer een kilo ben aangekomen. Maar ik schijn er niet mee te kunnen stoppen. Ik ben de zwangere vrouw uit de big mac reclame, de ongestelde tiener met chocola, het kind met een verjaardagsfeest aan snoepjes voor de neus. Geen inkopen doen werkt ook al niet. Dan ga ik op geldverslindende dingen over als kopen bij avondwinkels en benzinestations of, nog erger, het bestellen van Vlees.

Volgens mijn vriendje heb ik geen ernstige ziekte, maar ben ik 'gezond bezig'.

Ik daarintegen wil een afspraak bij het op TV aangeprezen afslankinstituut...