Ja.. Nee.. JA! ... Twijfel...

Ik ga iedere twee weken paardrijden met mijn ex vriendje. Ik doe al een aantal jaartjes aan wat hobbelen op pony's maar was gestopt vanwege Moe, Ziek enzo. En toen mijn ex (die toen mijn vriendje nog was) wilde gaan paardrijden en vroeg: 'ga je mee?' zei ik: 'ok'. En nu gaan we dus al bijna een jaar lang rijden, hij elke week, en ik een keer in de twee weken. Hij betaald de helft van de lessen, maar dan nog kan ik meer niet betalen. Om de week bel ik hem of hij mij ergens op de maandag op en dan ga ik hem halen om te gaan paardhobbelen. En dat is leuk. Vermoeiend, doodmoemakend, maar leuk.

En dus belde ik vanmiddag naar bedrijf P. Eerst was meneer lunchen (zomaar! als ik bel! hoe durft ie!), hij belde niet terug, en dus belde ik maar weer. En toen kreeg ik het droevige nieuws te horen: hij gaat niet.

Nu is het natuurlijk zo dat ik best zonder hem kan gaan paardrijden. Ik ben tenslotte degene met de auto. En laten we wel wezen, ik ben ook degene met de ervaring en weet best zelf hoe dat allemaal moet dat zadel enzo erop doen. Maar hij is degene met het geld. En al het mijne is op. Maar ik wil zo graag... Maar het geld is op... Maar mijn spaarpot dan? maar dan moet ik alleen... Maar ik wil zo graag... Maar het regent...

Ik ben nog steeds thuis. De les begint om zeven uur. Ik vrees het ergste