Verjaardagen....

Mijn kleine meisje wordt al vijf. Over twee weken. En aan mij is de eer gevallen om dit jaar haar verjaardag te gaan organiseren. Dat doen mijn ex en ik ieder jaar om de beurt. een beetje wazig systeem, gezien het feit dat de hele familie (ven hem) niet naar mij wil komen en dus alsnog daarheen komt voor haar verjaardag en het er dus eigenlijk twee zijn, maar goed. En ik hou niet van verjaardagen. Niet van de mijne, maar ook niet zo van verjaardagen in het algemeen. En als ik helemaal ergens niet van hou dan is het van mensen uitnodigen. Stel je voor dat ze nee zeggen....

Ik ben dus als de dood dat er helemaal niemand komt. Maar ja, ik moet toch mensen gaan vragen. En achter de ja-zeggers aanbellen, anders vergeten ze het, ik ken mijn vrienden langer dan vandaag. En dat zie ik helemaal niet zitten. Ik ben nog in dubio of ik mijn vriend ga vragen om wat mensen te bellen. Of ik ga mailen, of ga smsen (dat laatste word wel duur dan...), of kaartjes ga maken en dan ga versturen. Dat zoiets simpels als een verjaardag zo'n ramp kan zijn. Al liep mijn eigen verjaardag zowaar dit jaar uit op iets wat nog best wel gezellig was.

Maar ja, toen had mijn vriend dan ook mensen gebeld...