Wedstrijd

Na drie jaar deed ik het weer. Gisteren. Negen uur op, bellen om te vragen hoe laat ik op moet. Ik moet er om twaalf uur zijn. Ik ben te zenuwachtig om weer naar bed te gaan, al heb ik veel te weinig geslapen. Ik kijk al mijn kleren drie keer na, is die wiite rijbroek nog wel echt wit? Past dat t-shirt wel onder mijn jasje? Heb ik alle borstels ingepakt?

Ik maak vriendje wakker, hij murmelt, wil niet, voelt zich ziek. Ik zeur, ik wil niet alleen, het is eng. Hij gaat toch mee. We rijden weg en komen aan. Ik borstel mijn pony, ik poseer in mijn nieuwe outfit voor de meegebrachte camera. Ik klungel wat aan terwijl ik mijn paard en mij gereed probeer te krijgen voor onze vuurdoop. Ik zweet en tril en kijk iedere vijf minuten naar vriendje, die lief bij de rand van de bak waarin ik rij zit en me gadeslaat.

Ik sta te wachten voor een grote deur. Pony en ik worden geroepen en mogen naar binnen. In zes minuten rij ik de verplichte figuren, het gaat niet goed, maar ook niet echt heel erg slecht. Ik ontdoe mijn paard van hoofdstel en zadel en ga weer naar huis. 'Zo, dat ging best aardig. Was leuk ook.' meld ik tegen vriendje.

Drie uur later gaan we terug voor de prijsuitreiking. We zijn te vroeg en moeten nog bijna een uur wachten. Ik ben op van de zenuwen. En ik heb nota bene al gereden! Ik ga vier keer naar de wc, rook en rook en rook en rook en word misselijk en kan niet stilzitten alhoewel ik doodmoe ben. En dan komt Lex, mijn instructeur, de lijst voorlezen. Hij begint bij de zevende plaats. 'En met honderdeenenzestig punten staat op de vijfde plaats...' 'Dat heb ik nooit', fluister ik tegen mijn buurvrouw, die ook paardrijdt en in tegenstelling tot mijn vriendje welm weet waar ik het over heb, 'het ging met de middendraf en de volte in galop helemaal de mist in...'

En ineens klinkt ergens, van heel ver weg: 'En met honderdenvijfenzestig punten staat op de derde plaats: Tylani!' Ik word rood, paars, giechel en kijk ongelovig rond. Ik? Echt? Ja. Ik. Derde. Wow. Ik krijg een rozet een een echte beker. Wow.

Ik heb de rest van de dag als een klein kind zitten grijnzen. Zelfs nu nog. Ik ben derde geworden...