Gek?

Is het feit dat ik steeds tegen muren op wil lopen en in het bijzijn van anderen in huilen uit wil barsten en om me heen wil schoppen en slaan en in een hoekje wil wegkruipen en tegerlijkertijd vrolijk en gezellig wil zijn een uiting van mijn gestoorde geest of is dat normaal als je relatie op zo'n afgrijselijke manier uitgaat?