donderdag, oktober 23, 2003

Woedend.

Af en toe kan ik me verschrikkelijk boos maken. Zoals nu. Zojuist zag ik op een onbeduidend TV kanaal hoe een Amerikaans meisje van amper twaalf voor vier jaar naar een jeugdgevangenis werd weggevoerd. Jeugdgevangenis, niet een behandelinstituut of iets anders waar ze hulp kunnen geven. En waarom? Niet omdat ze bejaarden had beroofd, of mee had gedaan met een jeugdbende aan het slopen van een andere jeugdbende. Nee, omdat ze haar stiefvader die haar al tien jaar misbruikte had neergeschoten.

Geweld is niet goed te praten, en het neerschieten van mensen al helemaal niet. Maar ik kan me zo voorstellen dat als je in een land woont waar iedereen van achttien jaar en ouder for no good reason what so ever een pistool of geweer kan kopen en je hebt toevallig zo'n ding binnen hand bereik en je stiefvader die je sexueel misbruikt komt de kamer binnen lopen... laat ik zeggen dat ik het gevoel kan begrijpen. En dat daar straf op staat dat snap ik ook wel. Dat moet zelfs. Maar vier jaar in een gevangenis? Nee, daar leer je als kind echt van dat mensen te vertrouwen zijn. Dan weet je dat je in de toekomst maar beter weer iemand kan neerschieten als je problemen hebt in plaats van om hulp te vragen want er is toch niemand die helpt.

Niet dat we in dit land nu altijd zo geweldig werken, maar ik ben zo blij dat ik niet in Amerika woon.